Diep respect: Ode aan de alleenstaande ouder
Afgelopen week na twee verjaardagen van Jada en Kaylee en een familie verjaardagsfeest voelde ik me mentaal en fysiek moe. Zelfs na jarenlange ervaring als alleenstaande moeder komt het voor: het besef dat het f*****g zwaar is om je kinderen in je eentje op te voeden. En ik ben niet alleen: volgens het CBS zijn er meer dan een half miljoen eenoudergezinnen, waarbij het in de meeste gevallen gaat om een alleenstaande moeder met één of meer kinderen (Centraal Bureau voor de Statistiek, 2016). Dat zijn er een heleboel en vandaar deze ode aan de alleenstaande ouder:
Verdriet
Ik zie en erken jou.
Ik voel je groot verdriet in je hart.
Verdriet omdat je het liefst anders had gezien voor je kinderen.
Misschien een bewuste keuze maar misschien omdat je niet anders kon en je voor jezelf en de kinderen koos.
Of misschien bepaalde het leven keihard voor je.
Dat ideaal beeld van een gelukkig en compleet gezin is kapot.
Jij, die het verdriet van je kinderen draagt omdat je het gemis van de ander ouder voor je kind voelt.
Voor anderen niet zichtbaar, maar ik zie je vloeiende tranen onder de douche….verborgen voor de buitenwereld.
Mentale vermoeidheid
Ik zie en erken jou.
Dealend met mentale vermoeidheid omdat je de hele dag door in je eentje (zware) beslissingen dient te nemen.
Jij, die de aanwezigheid van een overleggingspartner mist.
De constante twijfel in je achterhoofd hebbende of je het goed doet.
Ik voel je loodzware druk van jouw solo verantwoordelijkheid.
Fysieke vermoeidheid
Ik zie en erken jou.
De vermoeidheid in je lijf.
De druk dat jij de enige bent die het huishouden runt en weinig hulp van je tieners kan verwachten.
Jij, die elke week in je eentje de zware boodschappen voor je gezin sjouwt .
De slaap die je tekort komt omdat je als eerste opstaat en als laatste naar bed gaat.
Ik zie dat je weinig rustmomenten kent want het gezinsleven eist veel van je vermoeide lijf.
Financiële stress
Ik zie en erken jou.
Ik voel je financiële stress.
Je bent constant in overlevingsstand en je vraagt jezelf af wanneer er hier een einde aan komt.
Jij, die kei -en keihard werkt omdat je het beste wilt voor je kids.
Ik voel je frustraties over alimentatie onenigheid waarin je onterecht word uitgemaakt voor golddigger.
Jij, die continue in strijd bent met dat gevreesde dubbeltje dat drie keer moet worden omgedraaid voordat je het kan uitgeven.
Diep respect
Ik zie jou en erken jou.
Diep respect dat jij deze zware taak op je neemt.
Jij, die niet klaagt maar met een onuitputtelijk kracht blijft doorgaan omdat jij mooie en stabiele volwassenen voor de toekomst wilt voortbrengen.
Ik waardeer je enorm en zie dat jij f******g hard je best doet.
Ik hoor je en kan maar één ding doen: IK BUIG DIEP VOOR JE.
Alleenstaande powerouder, je bent een krachtig en prachtig mens!
Lees ook: Waarom ik dankbaar ben om moeder te zijn
Liefs,
Dit zullen alleenstaande ouders vast fijn vinden om te lezen. Er gaat niets boven een portie erkenning en waardering.
Precies! En deze groep verdient een stukje waardering.
Mooi!! Ik kom zelf uit een 1 ouder gezin. Het was altijd aanpoten voor mijn moeder. Ze had het niet makkelijk.
Jij hebt het dus van dichtbij mee kunnen maken Deborah? Zo te zien heeft ze het goed gedaan als alleenstaande mama!
Wat een mooi artikel. Heel veel respect voor de alleenstaande mama’s! 🙂
Dank je wel Jessica!
Wat heb je dit mooi omschreven. Ik kan me voorstellen dat het lastig is als alleen staande ouder en al het bovenstaande maag ook best wel eens gezegd worden.
Dank je wel Marielle. Alleenstaande ouders verdienen deze erkenning, want zulke gevoelens laten ze namelijk nooit aan andere mensen zien.
Je hebt een erg mooie blogpost geschreven! Ik heb veel respect voor alleenstaande moeders.
Dank je wel!
Mooi geschreven en inderdaad respect voor alleenstaande ouders, vind het echt heel knap
Het grappige is dat het niet perse knap is, maar de liefde voor je kinderen is een sterke oerkracht waardoor je dingen kan doen die je nooit had verwacht!
Wauw, ik wist helemaal niet dat er zoveel eenoudergezinnen bestaan. Ik heb echt respect voor je en je hebt een supermooi artikel geschreven 🙂 Jouw mooie boodschap is zóveel waard voor iedereen die hetzelfde meemaakt!
Bizar he dat er zoveel eenoudergezinnen zijn? Ik heb op mijn andere social media kanalen zoveel reacties gekregen van alleenstaande ouders. Ze herkenden zichzelf zo in de woorden.
Mijn man stierf toen mijn zoon 1 jaar was. Heb hem alleen opgevoed. Je weet dat het moet en zet het geluk van je kind op de eerste plaats. Daarvoor schuiven je eigen behoeftes naar achteren.. maar soms is het zwaar. Klagen wil ik niet. Ik krijg de kans om hemte zien opgroeien daarvoor ben ik dankbaar. Echter nooit even kunnen afschakelen, met koorts aan een schoolpoort staan of als je heel moe bent de ander even wat zorg laten overnemen. , overleggen of iets de juiste keuze is… het is niet anders. Herkenbaar mooi geschreven. Dank je❤️
Wow Halinka, wat vreselijk heftig moet het voor jou zijn geweest. De rouwverwerking, de verzorging en opvoeding van je jonge kind en ook nog de talloze praktische zaken die je als alleenstaand ouder helemaal zelf moet oplossen. Respect voor jou! xx
Wat mooi geschreven! Inderdaad respect voor alleenstaande ouders.
Dank je Lindsey!
Wat een mooie ode. Het lijkt mij ook erg zwaar als alleenstaande ouder.
Het is inderdaad geen eenvoudige taak, maar alleenstaande ouders zijn ook vaak heel positief! Ze willen namelijk een goed voorbeeld voor hun kinderen zijn.
Mijn moeder was vanaf mijn 11de ook een alleenstaande ouder! Prachtig omschreven en lief dat jij de alleenstaande ouder in het zonnetje zet!
Jouw moeder verdient deze erkenning! Want alleenstaande ouders klagen niet, maar voelen wel de zware verantwoordelijkheid.
Wat een prachtige tekst heel veel respect voor de mama’s die zowel mama en papa zijn en andersom.
Ja het is een heel bijzonder proces om beide rollen te vervullen!
Wat een prachtig stuk. Die komt wel even binnen!!
Dank je wel Charlotte!
Heel veel respect voor de alleenstaande mama’s! Ik ben me er altijd van bewust hoe fijn het is om iemand naast mij te mogen hebben.
Mooie woorden. Ik heb ook veel respect voor alle ouders die er alleen voor staan
Wat een mooie blog! Hier ook alleen maar respect voor ouders die er alleen voor staan, lijkt me echt zo zwaar.
Een wat latere reactie , maar toch wil ik zeggen hoe mooi deze post en waardevol voor mij is na mijn stille verdriet die niemand mag zien.
Ik ben ook een allleenstaande moeder van 3 mooie kinderen.
Elke dag veel stress , maar uit liefde voor je kinderen doorgaan , omdat je hun een goed leven wil geven
Bedankt voor je lieve reactie! Misschien zien anderen het niet, maar de belangrijkste personen zien het wel. Je bent enorm sterk!